Visioenen van wit licht worden niet alleen geassocieerd met mystieke en psychedelische verkenningen, maar ook is het een heersend beeld van degenen die een bijna-dood ervaring hebben gehad. Een reden voor dit terugkerende thema in “bijna-dood-land” wordt gevonden door Dr Strassman, die suggereert dat na de dood, wanneer de pijnappelklier stopt met functioneren, sommige van de chemische stoffen die er nog in aanwezig zijn kunnen veranderen in “psychedelische” drugs.
Volgens Dr Strassman speelt de pijnappelklier niet alleen een belangrijke rol in het stervensproces, maar ook tijdens de geboorte, mogelijk zelfs bij de wedergeboorte …
De pijnappelklier wordt zichtbaar in de menselijke foetus op hetzelfde moment als de duidelijke differentiatie van de foetus in vrouwelijke of mannelijke geslacht zichtbaar wordt. De tijd voor deze beide gebeurtenissen is 49 dagen, de periode die, volgens verschillende boeddhistische teksten, de levenskracht/energie van een overleden persoon nodig heeft om samen te smelten rond haar/zijn volgende lichamelijke bestaan.
Als de levenskracht inderdaad binnenkomt via de pijnappelklier, zou dit gepaard gaan met de vrijlating van tryptamines (http://nl.wikipedia.org/wiki/Tryptamine_(stofklasse). Dit is dus waarschijnlijk de verklaring voor de ervaringen die mensen hebben tijdens bijna-dood en weder-geboorte ervaringen.
Bepaalde stromingen, zoals Tantrisme, Kundalini en gnosticisme, erkenden de rol van de pijnappelklier in het spirituele proces. De spirituele / instinctieve kracht werd gezien als een slang die, vanwege de fysieke structuur zich uitstrekt van de genitaliën, via de wervelkolom tot in het ene alziend oog in de pijnappelklier.
Deze spirituele systemen hadden zich toegespitst op het bijeenbrengen van deze primordiale slangen energie, gevestigd in de geslachtsorganen en liggend aan de basis van het voortplantingsproces. Door bepaalde yoga-oefeningen, ademhalings technieken, energetische oefeningen en toning kan deze energie worden omgedraaid. Hij reist dan via het ruggenmerg naar het derde oog en veroorzaakt daar mogelijk “verlichting”.
Een andere verwijzing naar deze merkwaardige kleine klier kan optreden aan het einde van de nieuwtestamentische boek Openbaring, waar we lezen dat de uitverkorenen zal God kennen intiem ‘, zijn naam zal worden in hun voorhoofd, “dat is waar de pijnappelklier diep ligt. De verhalen over wit licht even in herinnering roepend, is de volgende passage wel interessant; “Er zal geen nacht meer zijn, ze hebben het licht van een lamp of het licht van de zon niet nodig, want de Here God zal hun licht zijn.”
Ook in de traditie van de Kabbalah straalt , de primordiale archetypische mens, Adam Kadmon, een enorm licht uit zijn voorhoofd, dat rijk was in complexe patronen en taalkundige symbolen.
In een ver verleden was onze pijnappelklier ons derde oog : een kosmische ontvanger en zender. De pijnappelklier is ,bij velen van ons, inmiddels verworden tot een kleine klier in het centrum van onze hersenen, verbonden met al onze zintuigen en de rest van ons lichaam via ons ruggenmerg. Via de zintuigen communiceert het met de buitenwereld in elektrische impulsen/frequenties. Met haar spectrum van hormonen regelt het onze staat van bewustzijn, bijvoorbeeld wakker, slapen, dromen, verschillende meditatieve staten met inbegrip van die staten waarin wij mystieke ervaringen hebben. De geest en de zintuigen zijn paden voor allerlei energieën die werken via verschillende psychofysische centra of chakra’s, waarvan de hoogste de pijnappelklier is. Door de pijnappelklier te activeren wordt ons derde oog geactiveerd met alle voordelen van dien o.a. het vertragen van verouderingsprocessen, het helen van lichaam en geest een betere communicatie met het Hogere Zelf en het vergroten van het bewustzijn.
